Zonder op enig moment respectloos te worden, moeten we religieuze als seculiere gelijkhebberij lichtvoetig kunnen behandelen. De religiejournalistiek dient over religie te berichten op een wijze en in een taal die door iedereen – zowel door religieuzen als seculieren – kan worden verstaan. Religieuze taal is nu eenmaal niet voor

Waarachtigheid zoeken, waar we de waarheid in het midden kunnen laten. Journalisten hebben de taak waarheidsvinding te bedrijven en religies claimen een zekere waarheid. Dit gegeven resulteert niet altijd in een vruchtbare confrontatie. Lange tijd is in de religiejournalistiek één invalshoek dominant geweest: welke overtuigingen en denkbeelden heeft een religieuze

Journalisten moeten beschikken over een goede, volledige en actuele kennis van de onderwerpen die ze behandelen. Ten overvloede, maar nog elke dag relevant. Gebrekkige kennis over de geschiedenis, de ideeën en de praktijken van religieuze bewegingen is schadelijk, niet alleen voor journalistiek, maar ook voor de religies in kwestie, en

Een journalist die het belang van religie onderkent, heeft oog voor het detail en het eigene van een religie zonder deze religie tot één aspect te reduceren. Aanslagen van religieuze extremisten, bloederige rituelen, sterk afwijkende denkbeelden – het zijn meermaals de exotische en buitenissige aspecten van religie die de pers

Religieuze tradities koesteren vaak bindende waardepatronen en sterke waarheidsclaims. Onze samenleving, waarin pluralisme en een zeker waarheidsrelativisme gemeengoed zijn, moet hier mee om leren gaan. Goed omgaan met grote verschillen en steeds sterkere contrasten is een grote opgave, ook voor de religiejournalistiek. Belangrijk is het inzicht dat sterke overtuigingen, ook